Een wandeling

Vanmorgen besloten om eens een stukje te gaan wandelen. Zeker ook omdat we geen idee hebben hoe laat het gaat regenen. Maar voorlopig staat dat op 20.00 uur.👍

Wij staan op camping het Bovenste Bos. Zoals de naam al zegt, hier een klein stukje vandaan begint een groot bos. Wij besluiten om daar eens te gaan wandelen. Nou heet het niet voor niks het “bovenste “ bos. We zijn de camping nog niet af en het begint al te stijgen. En dat is dan nog een normaal straatje, maar verderop, in het bos, wordt het allengs steiler. Daarbij zijn het van die smalle wandelpaadjes. Grote brokken steen en wortels, waarover je af en toe struikelt als je niet uitkijkt. En natuurlijk de stokken niet mee! 😩. We gingen toch maar even een wandelingetje doen? Lekker slim…ALTIJD MEENEMEN die dingen!🙄 Beter mee verlegen dan om verlegen.

Maar goed, eenmaal boven komen we op een prachtige open plek uit, waar de heide nog volop in bloei staat. Er staan bankjes. Vast voor de mensen die zonder stokken aan het wandelen zijn.😄😁.
Soms snap je de bouwers daarvan niet hoor. Als er een boom in de weg staat, zet je het bankje toch een metertje verder? Maar neeeeeee……..Gewoon eromheen gebouwd. En de poten op stenen en blokken. Tja, zo kan het ook🤩

Hoe nu verder, want terug via hetzelfde pad vinden we niet leuk. Geen kaart of boekje bij ons….we gingen toch maar een wandelingetje doen? Pfff🙄
Gelukkig heb ik Maps.me op mijn telefoon. Dat heeft ons ook al een keer gered toen we midden in een groot bos bij Potsdam waren verdwaald. Nu waren we hier niet verdwaald, maar gewoon eigenwijs. Geen zin om het zelfde pad terug te lopen.We zien verschillende routes en kiezen voor eentje. Een leuk pad naar beneden. Van daaruit via Epen terug?

Maar eenmaal beneden zien we dat langs de rand van het benedenste bos (ja écht, zo heet het🤗) een heel wandelpad loopt. Veel leuker dan hele stukken over de straat. Dus die nemen we. Ik hoor een hoop gemopper achter me vanwege de brandnetels, maar loop stug door. Ik heb echt geen zin om weer helemaal terug te keren. M’n heup en rug beginnen al aardig op te spelen. (gek hè, heb ik met fietsen eigenlijk geen last van) Vind ik trouwens wel jammer, want ik vind wandelen best leuk. Maar het kan gewoon niet te lang. Gelukkig heb ik altijd Paracetamol in m’n rugzak. Wat een uitkomst, dat spul 👍.

Dan wordt het toch tijd om het bos weer in te gaan. Anders zitten we helemaal aan de verkeerde kant. Dus klimmen, het bovenste bos weer in. Wel leuk hoor die uitdagingen. Bovenaan herkennen we de route. Daar zijn we op de heenweg ook een stukje langs gekomen. Daarna zijn we snel weer op het weggetje naar de camping, waar we besluiten om de fiets te pakken en lekker te gaan eten in Epen. 
 

O ja, in Epen hebben we ook het begin van de wandeling langs de Geul gevonden. Daar waren we al naar op zoek. We blijven namelijk nog eventjes hier staan. Overal in Europa zakt het weer wat af, dus het maakt niet zo uit waar je bent. En hier is het vanaf zaterdag sowieso weer een paar dagen droog. Zaterdag is hier ook nog een (alternatieve) Amstel gold route uitgezet. Met verschillende lengtes. Dit omdat de officiële niet mag vanwege Corona. Evert wil die graag gaan rijden. Dan kunnen we net zo goed zondag die wandeling gaan doen. En dan vast en zeker maandag of/en dinsdag een keertje op pad met de motor. ( Gelukkig gaat het vrijdag regenen. Hebben we in ieder geval 1 rustdag. Ik krijg die boeken anders nooit uit!😂)

We zijn hier nog lang niet uitgekeken.

Liefs Evert en Renée🙋‍♀️🙋💋